Jak (nie) zostać programistką - moja historia

Krótka historia o ciężkich początkach...

    Kilka lat temu stałam na rozdrożu drogi zawodowej, pragnęłam zmiany, rozwojowej pracy. Postanowiłam, że spróbuję swoich sił w dziedzinie programowania.
    Nic na ten temat nie wiedziłam, ale wtedy był bardzo duży popyt na juniorów i na każdym kroku było obwieszczane, że prawie każdy może dostać prace w IT, więc dlaczego bym miała nie spróbować.

    Pierwszym dylematem był wybór języka do nauki programowania. Wybrałam jezyk JAVA, nie do końca wiedziałam jak wybrać, czym się sugerować (jeśli macie taki problem obecnie to tu jest ciekawy wątek o tym, jaki język programowania wybrać na początek i dlaczego).
Kupiłam kilka opasłych podręczników do nauki, zainstalowałam środowisko programistyczne i ruszyłam z kopyta. Trzy naprawdę intensywne tygodnie, całe życie podporządkowane pod nową zajawkę i w taki właśnie sposób osiągnęłam... totalne fiasko. Brak wyraźnie określonego celu, rozplnowania czasu pracy i odpoczynku, obwinianie się za brak postepów...

    W taki właśnie sposób nie zostałam programistką.

    Dziś wiem, gdzie popełniłam błędy i potrafię z nich wyciągnąć wnioski, dzięki temu obecnie krok po kroku realizuje swoje plany. Chcę podzielić się swoimi doświadczeniami. Mam szczerą nadzieję, że choć jednej osobie pomoże to racjonalnie spojrzeć na swoje palny rozwoju zawodowego i zaprowadzi na właściwą drogę kariery.

1. Wyznaczajmy małe cele

    Dokłanie małe cele, nie określajmy całego procesu nauki jako jeden cel. Rozpiszmy to na małe zadania. Nie połkniemy całego tortu na raz, musimy go pokroić na małe kawałki. Projekt roczny rozpiszmy na mniejsze np. kwartalne, miesięczne cele, które znów podzielimy na tygodniowe, abyśmy widzieli postępy swojej pracy, cieszyli się z każdego kawałeczka tego tortu i czuli postępy. Odhaczajmy zrealizowane działania, a lista już zdobytych umiejętności będzie nas mobilizowała do dalszego działania.

2. Bądźmy czujni!

    Podczas intensywnej pracy łatwo popaść w perfekcjonizm i prokastynacje. Na temat perfekcjonizmu padło już kilka słów zapraszam do zapoznania się z tematem. Natomiast prokastynacja, czyli odwlekanie spraw na później potrafi zaburzyć każdy plan. Pamiętajmy, jeśli odłożymy plany na później, nie spowoduje to, że zrobią się same, będą siedzieć w głowie i zabierać energię, dopóki ich nie zamkniemy. Lepiej zrobić coś od razu i mieć z głowy.

3. Zadawajmy pytania

    Jest mnóstwo ludzi, którzy chcą się dzielić swoja wiedza i doświadczeniem, korzystajmy z tego. Fora internetowe, comunnities, Q&A na dirask'u, artykuły, może w naszym otoczeniu jest zaufana osoba, która mogłaby zostać mentorem i nadzorować naszą pracę. Warto korzystać z doświadczenia i mądrości innych osób, które już przeszły tę drogę, którą teraz kroczymy. Pomaga to w uniknięciu wielu błędów a przy okazji nawiązaniu nowych kontaktów ;).

4. Ćwicz samodyscyplinę

   O ile po motywującym, inspirującym przemówieniu ulubionego mówcy na YouTube, czy szkoleniu coachingowym można ruszyć do działania i czuć ogromną motywację do podboju całego świata, to jednak w życiu codziennym i pracy najważniejsza jest samodyscyplina. Ćwiczmy ją, gdy mamy najwyższą efektywność, najwięcej energii, wtedy łatwiej oprzeć się pokusie odłożenia zadań na później. Tylko jest jedna zasada, jeśli ćwiczymy samodyscyplinę jednego obszaru życia, to nie dokładamy sobie w tym samym czasie innych zmian np. nowej diety, skracania czasu snu itd.

   Jeśli ćwiczysz jeden obszar działania i poczujesz, że stało się to nawykiem, wtedy możesz włączyć kolejny obszar do przepracowania.
   Nie wszystkie zadania się maga ekscytujące i motywujące jak w każdej pracy czasem trzeba wykonać zadania nudne, których nie lubimy robić, właśnie dzięki samodyscyplinie nie zastanawiamy się, czy nam się chce, tylko po prostu działamy.

5. Pogódźmy się z tym, że będziemy popełniać błędy.

   Podczas poznawania nowych rzeczy, nauki nowych umiejętności łatwo zliczyć potknięcie, nie można przez to budować poczucia winy. Zawaliliśmy coś, wyciągamy wnioski i idziemy dalej, robimy swoje!
   Pamiętajmy, nabycie nowych umiejętności wymagaja czasu. Mądre podejście do procesu zmian zawodowych to połowa sukcesu.

   Napiszcie w komentarzu, jeśli macie jakieś własne doświadczenia, które powinny znaleźć się na tej liście.